زبان بدن
انسان ها پیوسته سیگنال های بسیار زیادی را به اطرافیان خود و همچنین محیط ارسال می‌کنند. این سیگنال ها ممکن است به صورت پیام های بی صدایی باشد که در حین ارتباط برقرار کردن با دیگران توسط حرکات بدن، حالات صورت و یا تغییر تن صدا ایجاد شود. نیاکان ما سالیان سال، با برقراری ارتباط موثر، نیازها، احساسات و ترس های خود را با دیگران در میان گذاشته اند. آنها از طریق استفاده از ارتباطات غیر کلامی مانند چهره برافروخته، حرکات و اشارات دست، ایجاد سر و صدا و واکنش های صورت و بدن نیازهای خود را برطرف کرده اند. این بخشی از میراث بیولوژیکی ماست که در طولانی مدت به صورت ارتباطات غیر کلامی انجام گرفته است.
اما علت این موارد چیست؟
نیازها، احساسات، افکار و نیات ما توسط بخشی از مغز که سیستم لیمبیک نام دارد پردازش می‌شود. زمانی که فردی به ما خبر بدی می دهد ناخودآگاه خود را می‌فشاریم یا حین دویدن به سمت اتوبوس وقتی به آن نمی رسیم، فک خود را به هم می فشاریم و گردن خود را مالش می دهیم یا در حین نشان دادن آدرس دستهای خود را بالا و بایین می‌بریم، تمامی این موارد توسط سیستم لیمبیک انجام می گیرد.
در هر حال زبان بدن بخش مهمی از ارتباطاتمان را نمایش می دهد و در صورتی که این مهارتها را تقویت کنیم می‌توانیم ارتباط و تعامل بهتری با بقیه برقرار کنیم.
