نمک
نمک
ماده معدنی خارق العاده ای است که از نوک کوه های هیمالیا تا عمق اقیانوس ها را فر گرفته است و یک عنصر بسیار مهم جهت حفظ تعادل معدنی در بین تمامی موجودات زنده است. در واقع تمامی سلول های بدن انسان به این ماده نیاز دارند. وجود نمک در بدن باعث می شود تا تراکم استخوان خوب و گردش خون منظم داشته باشیم و میزان قند خون نیز با وجود آن تثبیت می شود. حال این سوال مطرح می شود که چگونه این عنصر مفید و شگفت آور به سم تبدیل می شود؟
از سدیم استخراج می شود که به آن سدیم کلراید گفته می شود. نمک طعام از نمک طبیعی به دست می آید که آن را تا 1200 درجه فارنهایت حرارت می دهند. نمک های فراوری شده که تا این دما گرم می شوند 80 عنصر مهم خود را از دست می دهند ولی دیگرانواع از جمله نوع دریایی و انواع هیمالیایی در مقابل نور خورشید خشک می شوند.
مصرف نمک طعام باعث می شود فشار خون به سرعت افزایش یابد، زیرا خون تلاش می کند مواد سمی موجود را به سرعت از قلب دور کند. به همین دلیل است که پزشکان به افرادی که فشار خون بالایی دارند، منع مصرف نمک می دهد. علاوه بر این مصرف بیش از حد، باعث تجمع آب و سایر مایعات در بدن می شود. بسیاری از اختلالات مزمن نظیر دیابت، نقرس، چاقی و … ممکن است از مصرف بیش از حد نمک بوجود بیاید یا مصرف بیش از حد آن موجب تشدید بیماری شود.
بیشتر غذاهای بسته بندی شده حاوی مقادیر بسیار زیاد مواد نگهدارنده و نمک است. این مواد می توانند موجب تورم و در طول زمان موجب مشکلات کلیوی، کبدی، تیروئید، فشار خون بالا، بیماری های قلبی، گرفتگی عضلات، احتباس آب، سکته مغزی و حتی اختلالات سیستم عصبی مثل افسردگی و اضطراب می گردد. از طرفی تعادل سیستم لنفاوی را نیز مختل می کند.
بسیار اعتیاد آور است. با مصرف بی رویه این سم سفید، بدن به سدیم مصنوعی عادت کرده و رفته رفته مقدار بیشتری طلب می کند. به یاد داشته باشید مصرف آن در حد تعادل خوب است و زیاده روی در مصرف آن موجب خطرات ناگوار می گردد. دستورالعمل غذایی آمریکایی توصیه می کند محدودیت مصرف سدیم خود را به 2300 میلی گرم در روز برسانید.
